Veel mensen zijn vandaag verward, gedesoriënteerd, een beetje verloren. Voor heel veel mensen is dit een beangstigende wereld, een wereld die lijdt tot ongelukkigheid en eenzaamheid. Heel veel mensen beginnen de hoop op een beter leven te vergeten. Ze worden overrompelt met problemen en kunnen daar geen oplossingen voor bedenken.
Onze jongeren beginnen hun leven met heel veel obstakels: moeilijkheden om hun studies te betalen, moeilijkheden hij het zoeken van een eerste job of het vinden van een woonst, enzoverder. Vooral de jongeren van de lagere klasse worden hierdoor geplaagd, maar zij zijn niet de enige.
De massa voelt zich machteloos en keert zich af van de politiek, of worden heel boos (gele hesjes), of stemmen voor extreme partijen voor zogezegd eenvoudige oplossingen. De elite voelt zich goed in deze geglobaliseerde wereld, maar de gewone man kan niet meer volgen. Hij heeft niet langer een doel, behalve overleven in deze gekke wereld.
De problemen zijn existentiële vragen: Wat is het doel van de mensen? Wat zijn de rechten van mensen en hebben ze ook plichten? Wat willen zij in hun leven bereiken? Wat zijn hun dromen? Waarom is er toch zo veel oorlog? Waarom zijn sommigen rijk en anderen arm? Waarom hebben sommigen macht en moet de rest hen alleen maar volgen? Waarom kan zij niet deelnemen aan de politieke besluitvorming? Waarom heeft de bevolking zo weinig inspraak, tenzij bij verkiezingen? Hoe gaat het verder met de natuur? Hoe … en nog zoveel andere belangrijke vragen.’
Minder naar het nieuws kijken of lezen kan misschien helpen om niet meer zoveel problemen te zien. De media lijken niet meer geïnteresseerd in de waarheid, maar willen graag met emotionele beelden de mensen aan hun media binden. De mensen op hun gevoelige snaar raken. Ook hebben de journalisten nu een soort missie: het politiek correcte vertellen, waarbij onderzoeksjournalistiek al gauw in de onderste lade belandt. Wie niet in hun plaatje past moet er aan geloven.
Meer fuiven of plezierige dingen doen kan ook helpen om de problemen niet meer te zien, of zelfs drank en drugs kunnen helpen om een beter gevoel te krijgen weg van alle problemen waarmee we nu geconfronteerd worden.
Misschien moeten we een queeste organiseren naar manieren om beter om te gaan met de problemen, om een beter leven te hebben.
We beginnen deze zoektocht met een toespraak van Nelson Mandela tijdens zijn inauguratie tot president. Hij sprak de volgende legendarische woorden uit:
Onze diepe angst is niet dat we onmachtig zouden zijn. Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht.Niet de duisternis, maar het LICHT in ons is wat we het meeste vrezen. We vragen onszelf af: ” Wie ben ik wel om mezelf briljant, schitterend, begaafd of geweldig te achten ?”Maar, waarom zou je dat niet zijn ? Je bent een kind van God ! Je dient de wereld niet door jezelf klein te houden. Er wordt geen LICHT verspreid, als de mensen om je heen hun zekerheid ontlenen aan jouw kleinheid.We zijn bestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen. We zijn geboren om de glorie Gods die in ons is, te openbaren. Die glorie is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig. En als we ons LICHT laten schijnen, schept dat voor de ander de mogelijkheid hetzelfde te doen. Als we van onze diepste angst bevrijd zijn, zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.
Hoe kunnen we onze angst kwijt en opnieuw stralen zoals kinderen dat doen? Waarnaar zoeken mensen? Voor heel veel mensen is dit een beangstigende wereld, een wereld die lijdt tot ongelukkigheid en eenzaamheid. Heel veel mensen beginnen de hoop op een beter leven te vergeten. Ze worden overrompelt met problemen en kunnen daar geen oplossingen voor bedenken. Ze laten het dan maar over aan politici, waarin ze weinig vertrouwen hebben. En eigenlijk weten politici het ook niet meer.