Mensen zoeken naar zekerheid: ze willen zeker zijn dat ze hun woonst, hun eten en hun leven nog kunnen blijven betalen. Daarom vragen ze in de privé grote opzegtermijnen en aan de staat levenslange contracten. Jammer genoeg leidt dit tot inefficiëntie, immobilisme en het halt toeroepen van elke vernieuwing. In zo’n omgeving is creativiteit onmogelijk.
Werken om te leven
Natuurlijk moet je werken voor je geld en je mag flink beloond worden voor een mooie bijdrage. Volgens de sociale zekerheid is het aantal arbeidsongeschikten vorig jaar gestegen met ruim 7 procent. Dat is precies evenveel als de daling van het aantal werklozen. We lezen alle dagen over burn-outs. Wat is er aan de hand? De combinatie van werk en gezin is dringend aan herziening toe. Het nieuwe model moet zo zijn dat zowel vrouwen als mannen de mogelijkheid hebben om werk, zorg, engagement en vrije tijd menswaardig te combineren.
Generatie Z
Een bericht van Accent Jobs zegt hierover het volgende: ‘De jongeren van Generatie Z, die tussen 16 en 21 jaar zijn, zijn ondernemend, ambitieus, sociaal bewogen en op zoek naar betekenis in alles wat ze doen. Geld en status zijn voor hen geen beweegreden om iets te doen. Generatie Z hecht vooral belang aan plezier op het werk en aan een omgeving die de creativiteit en de teamspirit aanwakkert. We verwachten dat deze generatie de perceptie van vakantie drastisch gaat veranderen. Zij investeren die vrije tijd in hobby’s en interesses.’
Basisbehoeften
Basisbehoeften moeten in de hand van de staat zijn, want er mag hierop geen winst gemaakt worden ten koste van de burger. Privé maatschappijen hebben winst maken als doel en niet het bevorderen van de kwaliteit, service of het aanbod. Eén van de belangrijkste redenen van het gebrek aan efficiëntie is het overdreven pamperen van de medewerkers. De vakbond heeft gevraagd (hogere pensioenen, meer verlofdagen, meer werkzekerheid, enz) de politici hebben gegeven, met als resultaat niet performante organisaties die dan bovendien nog geleid worden door politiek benoemde managers, die dikwijls niet excelleren in bestuurskunde.
Meer aandacht voor de Commons
Commons zijn in staat om de diversiteit, kennis en rijkdom van de lokale gemeenschap te integreren in het beheer. Ze zijn in staat om de complexiteit aan menselijke motivaties en engagementen in rekening te brengen, terwijl de marktlogica alles reduceert tot een prijs en ongevoelig is voor waarden, of voor motivaties die niet geïnspireerd zijn door winstbejag. Ook intercommunales zijn commons, want zij zijn opgericht voor dienstverlening aan de burger. Dus geen winstuitkering.
“De belangrijkste reden dat mensen arm zijn is dat ze niet genoeg geld hebben. Het zou dan ook geen grote verrassing moeten zijn dat het geven van geld een uitstekende manier is om dat probleem op te lossen.”
Charles Kenny, ontwikkelingseconoom.
Budget voor basisbehoeften
Het idee van een onvoorwaardelijk basisinkomen voor iedereen is een van de beste ideeën ooit, een eenvoudig en helder idee. Je kunt het in één zin uitleggen. Iedereen krijgt maandelijks een bedrag dat voldoende is om sober van te leven, zonder dat daar een verplichting tegenover staat en ongeacht zijn inkomen, vermogen of de samenstelling van zijn huishouden. Het basisinkomen moet iedereen de ruimte geven om zijn leven in te richten zoals hij wil.
Als alternatief voor het onvoorwaardelijk basisinkomen is er de negatieve inkomstenbelasting. Het voornaamste voordeel van dit systeem is dat elke stijging van iemands bruto inkomen ook leidt tot een stijging van het netto inkomen (na belastingen én overheidshulp) en daarmee een einde maakt aan de armoedeval. Dit stimuleert mensen derhalve om (meer) te werken. Andere voordelen van een negatieve inkomstenbelasting zijn o.a. dat het een basisinkomen voor iedereen verstrekt en dat het gepaard kan gaan met een afschaffing van het minimumloon en overheidssteun aan specifieke groepen (middels subsidies, uitkeringen of toegiften op belastingen). Het nadeel is dat er nog veel administratief werk moet geschieden.