Af en toe veranderen van job, dienst of bedrijf doet goed voor een mens. Een nieuwe omgeving geeft een nieuwe uitdaging. Het vermindert het risico op verveling, ééntonigheid en tegenzin om te werken. Een nieuwe omgeving kan een persoon opnieuw zin geven om te werken. Hij wordt dan verplicht om uit zijn comfort-zone te komen en moet op zoek naar nieuwe manieren om te functioneren. Ik begrijp dat mensen naar zekerheid zoeken maar moet dit gerealiseerd worden door een vaste benoeming voor het leven? De hoge opzegvergoedingen in de privé creëren hetzelfde fenomeen van onaantastbaarheid en vermindering van de zin om te werken wat stress in de hand werkt. Wie kan er met plezier een leven lang hetzelfde werk doen? Als we moeten werken kan dit toch beter met plezier zijn.
In de politiek bestaat het risico dat er bij het veranderen van bestuur mensen willekeurig zouden vervangen worden op basis van partijsympathie. Daarom is een beetje zekerheid heel zinvol. Men zou kunnen werken met 10-jaar contracten. Tijdens het eerste jaar kan iemand opgezegd worden, daarna gaat een periode van 9 jaar in waarin dit niet meer kan. Het 11de jaar wordt de persoon nog doorbetaald maar moeten geen prestaties meer geleverd worden; hij of zij krijgt een betaald sabbatjaar waarin hij gewoon niks kan doen of bijscholing kan volgen. Het is zijn of haar keuze. Om te vermijden dat er weer herrie met de vakbonden is, stel ik voor om dit alleen voor nieuwe contracten te doen. Men zou dit ook kunnen toepassen in de privé en een nieuw perspectief aan onze jeugd geven. Een volledige loopbaan zou dan 44 jaar duren, waarvan 4 sabbatjaren.