Marie vindt dat 54 ministers & staatssecretarissen veel te veel !
Goed Bestuur vraagt het verminderen van 54 ministers en 5 staatssecretarissen naar 14 ministers, geen staatssecretarissen meer en niet langer regionale ministers maar met behoud van een minister-president voor elk gewest.
“Het ellendige van politieke grappen is dat ze soms minister worden.”
Wiet van Broeckhoven, Belgisch radio-presentator en mediapersoonlijkheid 1949-2019
Hoe is het nu?
Er zijn in het huidige systeem 15 Federale, 9 Vlaamse, 8 Waalse, 8 Brusselse, 5 Franse Gemeenschap, 4 Duitstalige ministers. Federaal zijn er dan nog 5 staatssecretarissen wat een overbodige luxe is (dit is meestal het gevolg van lange regeringsonderhandelingen).
Er zijn Federaal 12 ministeries of FOD’s. Eigenaardig genoeg zijn er 15 federale ministers en dan nog eens 5 staatssecretarissen. Waarom?
Daarnaast hebben we nog eens 838 kabinetsmedewerkers, gekozen door de minister. Verder is er uiteraard het personeel van de verschillende FOD’s met hun managers.
#Goed Bestuur vraagt de volgende verandering:
Kijken naar de Zwitsers
Het is waarschijnlijk een goed idee om eens te kijken naar waar het anders gaat en dat is bij de Zwitsers, waar we nog iets van kunnen leren: bij hun wordt de regering samengesteld uit vertegenwoordigers van alle partijen. Iedere minister doet voorstellen aan de ministerraad, die dan beslist of dit voorstel in het voordeel is van een ruime meerderheid. Er moet binnen de ministerraad een ruime meerderheid zijn voor elk voorstel. Er kan dus geen extreem voorstel goedgekeurd worden. Dit is consensus van de bovenste plank en in het voordeel van een groot deel van de bevolking wat men draagvlak noemt. Men kan het ook goed bestuur noemen.
Afslanken van onze regeringen
Het aantal ministers mag niet het onderwerp zijn van regeringsvormingen maar is
afhankelijk van de organisatie van de staat en haar ministeries (nu FOD of Federale Overheids Dienst). Dat wil zeggen dat er een Eerste minister en 11 ministers moeten gekozen worden.
Bij het afslanken kunnen we ons afvragen of de Gewesten buiten hun minister-president nog ministers nodig hebben. Kunnen we dit niet anders organiseren? Door meer bevoegdheden over te brengen naar de kantons en de provincies af te schaffen.
Ook de kabinetten zijn toe aan een serieuze afslanking; van 838 naar veel minder. We geloven dat een kabinet uit maximum 7 medewerkers mag bestaan. Wetten moeten niet gemaakt worden door kabinetsmedewerkers maar door het parlement in de parlementaire commissies die daar voor opgericht zijn en waar parlementsleden het grootste deel van hun tijd zouden moeten doorbrengen.
Kiezen van ministers
Ministers moeten verkozen parlementsleden zijn uit de 100 federaal verkozen parlementsleden. De ministers worden indirect verkozen, want diegene met het meeste voorkeurstemmen wordt Eerste Minister.
De volgenden met de meeste voorkeurstemmen worden minister voor één van de 11 FOD’S. Hierbij wordt wel rekening gehouden met het Gewest: 5 ministers uit de 2 grote gewesten en 1 uit Brussel. We krijgen dus een regering met 5 Vlaamse ministers, 5 Franstalige ministers en een Brusselaar.
De 3 Minister-Presidenten van de 3 Gewesten (telkens diegene met het meeste voorkeurstemmen) worden automatisch vicepremier in de Federale regering met beperkt vetorecht (Gewest-gebonden materies).
Hoe werkt zo’n regering?
Elke minister kan voorstellen doen in de ministerraad. Om beleidsvoorstellen aan te nemen, moeten minstens 10 van de 15 ministers akkoord gaan met de voorstellen van een andere minister. Alle voorstellen van alle ministers worden dus eerst in de ministerraad besproken en beslist, waarna ze naar de parlementaire commissie gaan en verder naar het parlement voor goedkeuring tot wet.
Goed bestuur is uitvoeren wat het parlement beslist heeft in het voordeel van een ruim deel van de bevolking (draagvlak). Wetten zullen niet links, maar ook niet rechts zijn. Ze zullen er zijn in het voordeel van de meeste burgers, want ministers zullen steeds moeten zoeken naar een consensus. Het moet een echte compromis-regering worden die het land door een hevige storm naar veiliger oorden zal sturen.
Het opstellen van de regeringsverklaring zal niet veel tijd in beslag nemen aangezien niets vooraf bepaald wordt door deze regering.
De regering verbindt zich ertoe te handelen als een goede huisvader:
- het land bijeen houden en goed besturen
- het budget onder controle houden, ook dat van de deelstaten
- tegen het einde van de regeerperiode met een voorstel tot herstructurering of beter gezegd redding van ons land komen
Op deze manier zijn er slechts beperkte regeringsonderhandelingen, nl enkel de verdeling van de kandidaten over de ministerposten.