Telkens als er door een klokkenluider of een ijverige journalist (komt weinig voor) een probleem wordt aangebracht, gaan de media daar een paar dagen over door en putten politici zich uit in scheldpartijen van minderheid naar meerderheid en omgekeerd. Daarna wordt het weer stil. Elke keer als er zich een probleem voordoet met politici: misbruik van macht, teveel mandaten, onzinnige bedragen aan vergoedingen of pensioen en zo verder, betreden politici het gestoelte om te vertellen dat het moet veranderen. Toch stelt men vast dat de ‘sense of urgency’ over alle partijen heen helaas ontbreekt. Snel wordt er overgegaan tot de orde van de dag.
“Belgische politiek laat zich in het algemeen samenvatten als het met slepende voeten uitvoeren van wat onvermijdelijk geworden is.” Bart Eeckhout, opiniërend hoofdredacteur De Morgen
Maar jammer genoeg doet ook een groot deel van de bevolking hetzelfde. Er worden op alle mogelijke bijeenkomsten, in de kroeg of op straat, op Facebook of Twitter, sterke veroordelingen uitgesproken. Maar na enkele dagen gaat het leven weer zijn gewone gang op weg naar de volgende crisis.
“Vind je het gek dat mensen de politiek niet meer serieus nemen, als de
politiek ‘de mensen’ niet meer serieus neemt!”Youp van ’t Hek, Nederlands cabaretier en columnist 1954-
Er is mede door de sociale media minder en minder een open discussie over een probleem. Velen beperken zich tot 144 tekens of proberen met oneliners een probleem te omschrijven of op te lossen. De zin in nuance hebben we opgegeven. We hebben geen tijd om ons met de problemen van de politiek bezig te houden, maar verwijten politici wel dat ze met ons geen rekening houden.
De politici zijn erin gelukt om de burger zijn interesse voor politiek tot een zeer laag pijl te brengen. De verdwijnende democratie is verre van het probleem van de Burger. Dat politici hun eigen wereld ver van de burger hebben gecreëerd, daar wil de Burger niet van wakker liggen. Blanco stemmen nemen wel bij elke verkiezing toe, mensen vertrouwen de huidige partijen niet meer. Omdat beslissingen meer en meer ver (zeker in Europa) van de gewone Burger gebeuren, heeft deze de indruk dat hij geen invloed meer heeft op de besluitvorming.
Een beetje moedeloos zegt de brave burger dat hij er toch niks kan aan veranderen en legt het op de hoop met dingen die nog moeten gebeuren. Wat ze er aan kunnen doen weten ze niet. Ze denken er ook niet over na. Ze gebruiken ‘het ver van mijn bed verhaal’ of ‘het zal mijn tijd nog wel duren’ om te verantwoorden dat ze zelf weinig of geen enkele inspanning willen doen.