Dat Kafka heeft toegeslagen is voor iedereen duidelijk. Wat eraan te doen is een heel moeilijke vraag? Waar beginnen we als we dit Belgische Kafkaiaanse Instituut willen ontwarren? Alles is met alles verbonden, niemand wil toegeven. De partijen en de vakbonden rijden zich vast in hun onwrikbare standpunten. Partijstandpunten zijn bijna niet te verzoenen. Maar hoe zit het nu met de burgers? Heeft er iemand al eens gevraagd wat de burger het liefst zou hebben? Of moet de burger maar slikken wat de politici bedenken?
Wat we nodig hebben, is wat politieke partijen niet willen.
Ik maak me geen illusies dat dit voorstel kans maakt, aangezien de partij-orakels beslissen wat er met ons land gebeurt, ook als is dit tegen de zin van de bevolking. Wil men dit land werkbaar en betaalbaar houden dan zal er veel moeten veranderen. Te beginnen met het vereenvoudigen van de staatsstructuur. Mijn voorstel zal veel politici doen stijgeren, want ze zijn groot geworden door klein te zien of moet ik zeggen alleen maar naar hun porte-monnaie. Of tot meerdere eer en glorie van de partij.
De kiezer verwacht en beloont beleid. Decennia van gemakkelijke vrede, permanent mediakabaal, onbezonnen beloftecultuur en systemisch bestuursfalen hebben de kiezer decadent gemaakt. De electorale versnippering trekt de politiek in een doodspiraal van electoraal opbod, dat leidt tot bestuurlijke onmacht dat leidt tot nog meer opbod. Alleen door te herverkavelen kunnen opnieuw werkbare meerderheden ontstaan. Maar hoe? ”
Marc De Vos, Knack 10/5/2022
- Vooreerst moeten we beslissen of we België nog wensen te behouden (de meerheid van de bevolking wel)?
- Willen we echt naar een model met 3 of zelfs met 4 (dit laatste is belachelijk voor een bevolking van 70000 inwoners)?
- Willen we verder polariseren: links tegen rechts, zuiden tegen noorden, nieuwe tegen oude Belgen, Franstalig tegen Nederlandstalig?
- Willen we lange regeringsvormingen behouden of zoeken we andere oplossingen?
- Willen we 6 regeringen en 60 ministers behouden? En 800 kabinetsleden?
- Blijven de partijen belangrijker dan de verkozen volksvertegenwoordigers?
- Zullen partijen bereid zijn om een beetje partijmacht in te leveren?
- Zullen onze volksvertegenwoordigers hun macht met ons willen delen?
Waar halen we ideeën voor een nieuw België?
Volgens Benjamin Barber, schrijver van “If mayors ruled the world”, hebben de steden de sleutels in handen om ons een duurzame toekomst te schenken. Nationale staten kunnen de internationalisering niet aan. Volgens Barber maakt het creëren van supra-nationale beslissingsniveaus, de dingen niet gemakkelijker aangezien de individuele landen sterk op hun onafhankelijkheid steunen. Landen zijn independent, terwijl de wereld interdependent geworden is. Beslissingen over de landsgrenzen heen brengen weinig of geen oplossingen (zie hiervoor het stijgend aantal euro-sceptici). Wat we zelf niet kunnen oplossen wordt niet door Europa of de Verenigde Naties opgelost. toch zijn er een aantal problemen die op dat niveau zullen moeten opgelost worden: migraties, klimaatproblematiek, de wereldwijde markt, multinationals, kapitaalstromen, speculaties, wapenhandel.
Steeds volgens Barber vertalen globale processen zich in steden in tastbare problematieken, die praktische oplossingen vereisen. Als die lokale oplossingen zich verspreiden in een netwerk van steden (Stadsgewesten) kunnen steden een cruciale rol spelen in de uitbouw van een mondiaal verhaal van duurzaamheid. Steden zijn verplicht om pragmatisch naar oplossingen te zoeken, vooral omdat hun schaal nog echte participatie en dus echte democratie kan toelaten.
Veel mensen zien Zwitserland als een zeer democratisch land, omdat ze met referenda beslissingen nemen. Dat is slechts een deel van de waarheid. Wat mensen vergeten is dat de macht in Zwitserland niet geconcentreerd is, maar verdeeld over 26 kantons die elk hun grondwet, hun parlement, hun belastingen, enz. hebben. Slechts enkele verantwoordelijkheden worden toegewezen aan het federaal niveau. Een ander belangrijk facet is dat er heel weinig fulltime-time politici zijn. Door de macht op een lager niveau, dichter bij de bevolking, te brengen vermijden zij eveneens het uitbouwen van een grote administratie.
- Hoe kunnen onze grote en kleine steden zich verder ontwikkelen in maximale synergie met de omliggende gemeenten?
- Wie betaalt de diensten van de centrumstad waar de hele regio van profiteert.
- Politici moeten terug respect krijgen voor de burger en omgekeerd.
Verder lezen: