De burger is het zien van 6 regeringen en 60 ministers en staatssecretarissen en 800 kabinetsleden beu. De burger begrijpt dit niet, wil dit niet betalen en wil dus minder ministers en staatssecretarissen. De burger is het beu dat al die ministers op tv met afwijkende verklaringen komen. Een beslissing is dus verschillend voor de verschillende ministers.
Misschien is het tijd voor echte verandering.
Ook confederalisme zal niet werken en wel omdat er nooit een oplossing zal komen voor Brussel. Gooi de kreet confederalisme overboord en zoek naar een werkbare democratische oplossing. We kunnen wel iets leren van de Zwitsers. Zij zijn er tenminste in geslaagd om niet continue in politieke tegenstellingen te leven en hun schuldenlast is in ieder geval veel lager dan de onze. Zwitserland is gestart als een confederatie maar is later overgeschakeld naar een federatie van 26 kantons met een zeer kleine federale regering. En met een bevolking die door middel van referenda regelmatig mee aan de knoppen zit.
Gewesten en Gemeenschappen worden afgeschaft evenals de regionale parlementen. In een federale kieskring wordt het federaal parlement verkozen. Over de beleidsdomeinen die federaal blijven moet worden onderhandeld, maar ik stel de volgende voor: Eerste minister, Buitenlandse zaken & Ontwikkelingssamenwerking, Binnenlandse zaken, Defensie, Financiën & staatsschuld, Social Zekerheid & Pensioenen, Energie & Milieu, Justitie, Mobiliteit & Vervoer, Economische zaken. Alle andere domeinen gaan naar het niveau Stadsgewest (dus niet meer naar gewestregeringen).
Per beleidsdomein of ministerie (FOD) komt er één minister met een kabinet van maximum drie personen. Daar komen drie vice-premiers bij; één voor de 13 Vlaamse stadsgewesten, één voor de zes Waalse stadsgewesten en één voor Brussel. De vice-premiers hebben een beperkt vetorecht. De vice-premiers zijn tegelijk ook de minister-president van hun netwerk van stadsgewesten.
Bevoegdheidsverdeling
Naar analogie met het Zwitserse systeem moeten we zoeken naar een strikte scheiding van de bevoegdheden tussen de verschillende niveau’s. Er mag geen overlapping van de bevoegdheden zijn om alles vlot te laten verlopen. Er komen zoveel mogelijk bevoegdheden naar het niveau Stadsgewest.
Parlementaire Commissies
Plenaire vergaderingen van het federaal parlement worden uitzonderingen. Uiteraard blijft er één keer per week het vragenuurtje voor de ministers, al zou dat ook kunnen met videoconferencing. Er wordt heel veel belang gehecht aan parlementaire commissies; daar moeten de wetten worden voorbereid, niet door de regering of de kabinetten waar lobbying welig tiert. De goedkeuring blijft voorbehouden voor het parlement.
Gewestelijke Parlementaire Commissies
De parttime parlementsleden, verkozen voor de stadsgewesten, kunnen een gewestelijke Parlementaire Commissie organiseren. Dit wil zeggen dat de 13 Vlaamse stadsgewesten (of de 6 Waalse) kunnen samenkomen om gemeenschappelijke problemen van hun netwerk van stadsgewesten aan te pakken. Zelfs de 21 kunnen beslissen om samen aan een gezamenlijke problematiek te werken.
Waarom de senaat een zege kan zijn voor de Democratie.
Die zesde staatshervorming heeft van de Senaat een niet-verkozen parlement gemaakt met zeer beperkte bevoegdheden. De senaat was vroeger een beetje een stabilisator van het beleid van regering en parlement. De partijen besloten om deze controle af te schaffen omdat ze niet graag pottekijkers hebben. Door de senaat anders te organiseren kan er een lichte en democratische controle komen op het werk van de partijen en hun verkozenen in het parlement. Het moet in ieder geval een verbetering van de democratie worden.
Taken herzien
De senaat moet een andere en duidelijke functie krijgen.
- De Senaat is, samen met de Kamer, ten volle bevoegd voor de grondwet en staatsstructuur en het kiessysteem
- Controle op wetten: wetten moeten niet allemaal ook goedgekeurd worden door de senaat, maar wel blijft er een mogelijkheid om wetten voor herziening vatbaar te verklaren. De senaat creëert een systeem dat burgers toelaat om zich te verzetten tegen een wet. Wanneer er 100.000 inwoners een petitie tekenen georganiseerd door de senaat, dan moet de senaat een tweede lezing houden van de desbetreffende wet en eventueel de wet terugsturen naar het parlement voor herziening.
- Controle en wetgeving over financiering van de staat maar ook de financiering van politieke partijen. En controle op de kosten van het parlement en de kabinetten.
Samenstelling herzien
Belangrijk bij het behoud van de senaat is dat ze de mogelijkheid biedt om in de beide kamers met verschillende vormen van representatie te werken. Dus geen rechtstreekse verkiezing maar ook geen aanduiding door de partijen. De senaat moet onafhankelijk zijn van het parlement en de regering.
De leden van de senaat worden geloot uit alle verkozen mandatarissen van het laagste niveau (gemeente). Door te kiezen voor loting krijgen we een meer representatieve afspiegeling van de maatschappij en vooral van politici die dichter bij de bevolking staan. Deze loting zal jaarlijks plaatsvinden: het eerste jaar worden alle 185 senatoren geloot, daarna wordt elk jaar 20 % van de leden vervangen. Op deze manier is er een continue vernieuwing van de leden, maar met behoud van continuïteit.
Om maximale democratie te bereiken wordt het aantal leden terug verhoogd tot 185 senatoren. Het aantal verminderen is in het voordeel van de partijvoorzitters die daardoor minder senatoren moeten overtuigen, wat niet de bedoeling is.
Om maximale onafhankelijkheid te bereiken zijn de stemmingen in de senaat geheim. Wie niet akkoord is met zijn partijvoorzitter kan dan toch zijn stem laten gelden.
Werkwijze herzien
Nieuwe taken betekent ook nieuwe werkwijzen:
- Alle beslissingen van de senaat moeten gebeuren met een gulden meerderheid (61,8 %) behalve voor grondwetswijzigingen waar een 2/3de meerderheid vereist is. De stemmingen moeten gebeuren in een geheime stemming.
- De loting gebeurt na de gemeentelijke verkiezingen die op een ander moment moeten plaats vinden dan de parlementaire verkiezing.
- Uiteraard krijgen ze niet langer de vergoeding van een senator, maar een vergoeding naar prestaties, voor aanwezigheid op de zittingen.
- Ook het aantal werkuren is beperkt omdat hun taak veranderd is, ervoor zorgen dat de burger gehoord wordt. Vrijdag zou mooi zijn als senaatsdag.
- Er zijn uiteraard geen fractiekosten aangezien er geen fracties mogen ontstaan
- Personeel wordt beperkt tot een klein kabinet voor de senaatsvoorzitter, die gekozen wordt door het parlement met een gulden meerderheid (61,8 %).
Verder lezen: