Met veel plezier heb ik gedurende jaren mijn ideeën over de politiek, of liever over hoe de politiek de samenleving zou kunnen vormgeven op een democratische manier waarbij ze rekening houden met de wensen van de bevolking.
Mijn leeftijd (binnenkort 78) en een aantal infarcten hebben mij moeilijkheden bezorgd om verder te trappen op te gaan. Ik hou vol maar het gaat veel trager en moeizamer. Daarom zal ik vooral minder schrijven. Ik had het liever nog langer gedaan, want het is nodig om de wereld wakker te maken en dat was mijn enige doel, werken als consultant voor de maatschappij.
Een vriend van mijn zoon zei: “Een consultant moet de klant geven wat hij wil, niet wat hij echt nodig heeft”. Misschien een rare uitspraak maar ik denk dat hij gelijk heeft. Ik deed het tegenovergestelde, wat echt nodig was. De laatste jaren heb ik geprobeerd om oplossingen te vinden voor een aantal problemen in onze samenleving. Tot mijn grote verbazing heb ik weinig tot vooral geen reactie vanuit de politiek gekregen. Ik blijf er nochtans van overtuigd dat mijn ideeën goed waren, maar dat ik er waarschijnlijk te vroeg mee kwam. Ik heb neiging om diep door te denken over problemen en te zoeken naar eenvoudige oplossingen. Net dat blijkt moeilijk te begrijpen te zijn.
De redding is nog niet nabij. We zullen nog even moeten wachten.
Wachten op redding
De meeste religies nemen het idee van een “redder” aan en stellen dat de wereld gevuld zal blijven met kwaad totdat deze redder komt en het vult met goedheid en gerechtigheid.
Hindoes wachten al 3.700 jaar op Kali.
Boeddhisten wachten al 2600 jaar op Maitreya.
De joden wachten al 2500 jaar op de Messias.
Christenen wachten al 2000 jaar na Jezus.
Moslims wachten al 1300 jaar op een Messias uit de lijn van Mohammed.
In een bovenaards wezen dat ons verlossing komt brengen geloof ik niet. We zullen het zelf moeten doen. Ik kan zo lang niet wachten. Ik heb tenslotte maar één leven.
Maar ik ben bij de gelukkigen, want ik heb een heerlijke periode in de geschiedenis meegemaakt. In mijn jeugd was er optimisme over de toekomst. En toen ik aan het werk ging was er keuze te over. Daarenboven gingen de lonen pijlsnel naar boven, zodat heel veel mensen een goed inkomen verkregen en een fijn leven konden uitbouwen.
Het is nu aan de jeugd om de zaken opnieuw aan te pakken, een nieuwe toekomst te creëren waarbij participatie van iedereen de grote uitdaging wordt.
Aan de jongeren zeg ik:
“Vergeet niet te vechten voor je dromen. Je moet weten wat je wilt in het leven. Er is maar een ding dat maakt dat je droom onmogelijk wordt; de angst om te falen.”
Paulo Coelho, Braziliaans schrijver (1947 –
Aan de ouders zeg ik:
“Jij mag je kinderen geven van je liefde, maar niet van je gedachten, want zij hebben hun eigen gedachten. Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen want hun zielen toeven in het huis van morgen, dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen. Je mag proberen hun gelijk te worden, maar tracht hen niet aan je gelijk te maken.”
Kahlil Gibran, Libanees-Amerikaans schrijver en kunstschilder (1883 – 1931)