Het Vlaams Belang pleit voor onafhankelijkheid als oplossing voor de problemen van het beleid. De N-VA gelooft in het confederalisme, wat een verdoken vorm van onafhankelijkheid is (in feite spreken we dan over het samengaan van onafhankelijke staten in één unie).
Onafhankelijkheid, willen wij dat?
Vlaanderen wil zijn welvaart verdedigen, maar ten koste van wat? Vlaanderen wil daarvoor een meer rechtse koers varen (neoliberaler en minder staat, minder vakbond)? Wallonië een meer linkse koers (socialistischer en meer staat, meer vakbond)? Minder staat tegen meer staat? Willen we echt minder staat en meer privé? Of willen we eigenlijk alleen maar een eerlijk beleid, een rechtvaardig beleid? Is rechtvaardigheid niet wat ons bindt?
Er zijn politici die ons willen doen geloven dat België bestaat uit twee democratieën, maar is dat wel zo? En is beleid daardoor onmogelijk? Of is dit juist een voordeel? Misschien moet de politiek eens terug naar de burger en luisteren naar wat die verlangt.
Door meer te regionaliseren groeien we inderdaad meer uit elkaar, kennen we elkaar minder en minder, gaat ieder meer en meer zijn eigen weg. Wordt Vlaanderen helemaal NIMBY en Wallonië helemaal TINA ? Is dat de juiste en door burgers gewenste weg?
Evolueren we dan niet naar
een ik-maatschappij naar Amerikaans model in Vlaanderen en
een wij-maatschappij waarin niemand nog verantwoordelijkheid neemt in Wallonië?
Of kunnen we beter samen blijven en oplossingen zoeken voor het samen nemen van beslissingen? Het exclusief gebruik van één taal in de administratie, zoals Charles Rogier in 1830 schreef leidt niet noodzakelijk tot beter beheer, hoogstens is het eenvoudiger maar niet beter, zolang beslissingen genomen worden volgens het huidige coalitievorming-gebruik met het uitschakelen van het parlement als gevolg. En dus ook de burger wordt uitgeschakeld.
Alleen de partijleiders beslissen nu samen met hun studiediensten. Dat moet veranderen.
Laat alle partijen eens een duidelijk standpunt innemen over hoe ze de taak van Brussel zien en volgens welke formule.
We kunnen van elkaar veel leren
Peter Vandenbempt, sportjournalist VRT zegt in een interview: “Zelfs als het land uit elkaar valt, zie ik geen reden om terug in Vlaanderen te komen wonen. We zijn hier heel hartelijk verwelkomd en de mensen zijn erg sympathiek. De mensen zeggen allemaal bonjour tegen elkaar op straat. Als ik hier wandel en iemand kruis, zelfs als die me niet kent, zal die dag zeggen. Dat was in Vlaanderen niet zo.”
“Wat zou het een zegen zijn als Vlaanderen en Wallonië beseften dat de geschiedenis ze tot elkaar veroordeeld heeft. De liefde is misschien versleten maar ze zijn al zo lang bij elkaar dat een scheiding de partners toch doodongelukkig zou maken. Geen misverstand: deze constatering is niet bedoeld als pleidooi voor een terugkeer naar Belgicistische oplossingen.”
Knack – Han Van der Horst – 20/8/2023
Brussel is niet het probleem, maar de oplossing
Brussel heeft nogal wat problemen, waar we niet langer naast kunnen kijken.
Johan Leman, antropoloog, voormalig directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding zegt over de problemen in Brussel: “‘Ik zie al jaren druggebruik en drugstrafiek in Brussel toenemen. De Brusselse overheden hebben het gewoonweg veel te ver laten komen. Op alle vlakken heerst de laissez faire-mentaliteit in Brussel. Ik neem dat het beleid echt kwalijk.”
Teun Voeten, oorlogsfotograaf en antropoloog zegt over Brussel: “‘Brussel is een schande. Het is de derde wereld geworden. Een stad die denkt relevant te zijn, maar niet meer is dan 19 nepotistische dorpjes. Brussel heeft gewoonweg meerdere crisissen: een bestuurscrisis, een migratiecrisis en een perfide gebrek aan verantwoordelijkheidszin.”
Volgens zowel Arthur Lejeune als Jeroen Bolckmans is het grote probleem het cultuurverschil. Vlamingen en Walen moeten elkaar gewoon leren kennen. Eigenlijk zijn we gewoon buren en we moeten ons ook zo gedragen. Wees gewoon vriendelijk, leer elkaar kennen en wees verdraagzaam. België splitsen omdat Walen en Vlamingen elkaars gewoontes niet kunnen verdragen, dat gaat voor mij net iets te ver. We blijven uiteindelijk landgenoten. België is één geheel.”
Het is duidelijk dat er een bestuursprobleem is in Brussel. Dat Vlaanderen Brussel nodig heeft voor zijn welvaart is een realiteit waar we niet buiten kunnen. Wat moeten we dan doen om dit op een verantwoordelijke manier op te lossen.
“De Brusselse agglomeratie vormt de bron voor een flink stuk van onze nationale welvaart, en als Vlaanderen Brussel wil verkwanselen, dan zal dit een gigantische kostprijs hebben.”
Marc Hooghe, Hoogleraar KU Leuven in De Morgen
Hoe kunnen de Vlamingen meewerken aan een oplossing voor Brussel?
Door de beperking van Brussel tot de 19 gemeenten heeft Vlaanderen zijn grip op Brussel verloren, want er wonen nu te weinig Vlamingen om enige invloed te hebben op het beleid. Laat ons dat eens anders bekijken: stel dat we Brussel uitbreiden en een aantal gemeenten van de Vlaamse rand toevoegen dan stijgt het aantal Vlamingen in Brussel en dus ook in het bestuur. Door deel uit te maken van Brussel hebben de Vlamingen meer inspraak in het bestuur. Brussel wordt een apart gewest, niet Vlaams, niet Waals, maar een stadsgewest dat zijn Europese status waardig kan zijn. Brussel moet alle mogelijkheden krijgen om Europese hoofdstad te zijn.
Daarvoor is een uitbreiding van Brussel nodig;
Aanvullen met de Brusselse Agglomeratie:
Beersel, Dilbeek, Drogenbos, Grimbergen, Halle, Kraainem, Linkebeek, Machelen, Sint-Genesius-Rode, Sint-Pieters-Leeuw, Tervuren, Vilvoorde, Wemmel, Wezembeek-Oppem, Zaventem (nu Vlaams Brabant, 386.819 inwoners)
en Braine-l’Alleud, Waterloo. (nu Waals Brabant, 70.897 inwoners)
Aanvullen met de Brusselse Agglomeratie zou het aantal inwoners doen toenemen met 580.407 inwoners waarvan een groot deel Vlamingen.
Aanvullen met Brusselse Banlieue:
Asse, Gooik, Hoeilaart, Huldenberg, Kampenhout, Kortenberg, Terhulpen, Lennik, Meise, Merchtem, Overijse,, Pepingen, Steenokkerzeel, Ternat. (Vlaams Brabant, 193.588 inwoners)
en
Beauvechain, Braine-le-Château, Chaumont-Gistoux, Enghien, Grez-Doiceau, Ittre, La Hulpe, Lasne, Ottignies-Louvain-la-Neuve, Rixensart, Silly-Opzullik, Tubize, Wavre (Waals Brabant, 213.561 inwoners)
Aanvullen met de Brusselse banlieue zou het aantal inwoners doen toenemen met 284.458 inwoners.
Brussel wordt dan Brussel 19 gemeenten = 1.235.192 aangevuld met de Agglomeratie = 580.407, aangevuld met Banlieu = 284.458 waardoor Brussel Hoofdstad 2.100.057 inwoners zal tellen.
Tweetalig Onderwijs
In ruil voor deze uitbreiding moet Brussel zich ertoe verbinden om tweetalig onderwijs aan te bieden (1/3 van de vakken in het Nederlands, 1/3 in het Frans en de rest is een keuze van de school). Als de Franstalige Brusselaars dit een onredelijke eis zouden vinden, dan hebben zij niet de juiste intenties met Brussel waardoor het overleven van België zelfs in gevaar wordt gebracht. Brussel is de hoofdstad van een tweetalig land, een meertalig Europa en moet zich zo ook gedragen.
Eigenlijk is dit een situatie waarbij iedereen wint: Brussel wordt groter en krijgt hierdoor de mogelijkheid tot een echt beleid van deze belangrijke regio. Het aantal Vlamingen in Brussel neemt toe. Wallonië krijgt eindelijk aansluiting tot Brussel. Om een goed beleid mogelijk te maken moet Brussel een gewest worden met alle verantwoordelijkheden die daar bij horen.
Faciliteiten
Als Brussel een grote agglomeratie is met eigen bevoegdheden, is er geen nood meer aan faciliteiten. De hele regio wordt tweetalig gebied. Tegelijkertijd moeten alle verdere faciliteiten ook buiten de Brusselse regio afgeschaft worden. Het moet duidelijk worden dat wie in Vlaanderen woont, ook Vlaanderen moet respecteren. Wie in Wallonië woont moet Wallonië respecteren. Wie in Brussel woont moet respect hebben voor alle taalgroepen (27 talen binnen Europa) gezien haar Europese status. Laat ons een duidelijke situatie creëren voor iedereen.