Ik had me op deze prachtige nazomerdag voorgenomen om thuis wat werk in te halen. Maar de wereld heeft mij opnieuw ingehaald met nieuws over mogelijke aanvallen op Israël, Russische successen in Oekraïne en nieuwe schermutselingen in de Zuid-Chinese Zee. Wat een tijden.
Het is alsof de nazomer waar we nu allen van mogen genieten een metafoor is voor de situatie waarin we ons nu met Europa bevinden. Dit is het kantelpunt naar een lange herfst, met stormen en veel onrust.
Niets blijft ooit hetzelfde en alles stroomt. Dat is ook zo in de wereldpolitiek. Maar ik vrees dat we het in de mooie nazomer van de Europese voorspoed hebben nagelaten om ons huis in orde te brengen voor de kille jaargetijden.
Ik hoop dat ik het bij het verkeerde eind heb, maar ik vrees dat alles nu snel grondig anders zal worden en dat we steeds meer geconfronteerd zullen worden met de gaten en de kieren in ons verwaarloosde huis. De situatie is bijzonder zorgwekkend.
Wat kunnen we doen?
Als je kinderen hebt, geef ze deze avond een bijzonder warme knuffel en besef goed dat wat op het spel staat niets fundamenteler is dan hun toekomst, hun veiligheid en hun geluk. Niets van dat alles waar onze generatie van heeft geprofiteerd zal een vanzelfsprekendheid zijn voor deze generatie. Dat bewustzijn is de voorwaarde om de inspanningen te leveren die van ons veerwacht zullen worden om de schade van decennia van wegkijken te beperken.
Dit is een moment waarop de lichtvoetigheid moet plaatsmaken voor ernst, waarop we de trivia en afleiding moeten overstijgen met aandacht voor wat werkelijk van tel is, dat we uiterlijk vertoon inruilen voor introspectie, dat we opnieuw voorbij de waan van de dag moeten kijken, dat we de huichelaars met waanoplossingen ontmaskeren, dat we vat proberen te krijgen op de omvang van de uitdagingen: in de wereld, in ons land, in onze straat, in ons dagdagelijks leven.
Dit is een moment ook om te beseffen dat we de komende stormen allemaal in hetzelfde kleine schuilhutje met het lekkende dak en de gammele wanden moeten doorbrengen, dat het geen zin heeft om egoïstisch een hoekje op te zoeken zonder samen de inspanning te leveren, het algemene belang even boven het kortzichtige eigenbelang te plaatsen.
Geen tijd is geen excuus. We zullen allemaal meer energie moeten opbrengen om voor eigen deur te vegen, elkaar te helpen, bij te springen waar het nodig is. Verantwoordelijkheidszin zit vaak in kleine dingen.
Geloof in je kunnen. Mensen zijn in staat tot mirakels indien zij een doel hebben om voor te strijden.
De erkenning dat er kille tijden aanbreken, betekent niet dat we onze hoop op een nieuwe lente moeten laten varen. Realisme is geen defaitisme. Maar die mooie lente zullen we opnieuw moeten verdienen.
Jonathan Holslag in Facebook op 12 oktober 2023