Vakbond 2.0

De uitdagingen voor de toekomst zijn enorm, maar wel totaal anders dan wat de vakbond nu verdedigt:
° duurzaamheid wordt het grote doel voor een leefbare wereld: de vakbonden houden net als bedrijfsleiders van groei want dan kunnen ze weer eisen stellen voor een nog hoger loon of aanvullende arbeidsvoorwaarden.
° laag geschoolden krijgen het steeds moeilijker in de Westerse wereld: zou de vakbond zich niet beter bezighouden met de opleiding en begeleiding van deze groep mensen, in plaats van zich bezig te houden met het uitbetalen van werkloosheidsvergoeding aan vooral deze groep mensen.
° flexibel kunnen inspelen op marktomstandigheden, die nu internationaal zijn: In plaats van steeds in het verweer te gaan tegen vernieuwingen zou de vakbond beter met voorstellen komen om dit op te lossen.
° inkomensstabiliteit zonder groei: stel dat we een basisinkomen kunnen realiseren in heel de EG, zouden de problemen in Griekenland, Spanje, Bulgarije, Roemenië en zelfs België dan niet sneller opgelost zijn? Laat de vakbond zich maar eens op Europees niveau engageren om het basisinkomen erdoor te krijgen.

“Eigenlijk is het verrassend hoe veel mensen nog vertrouwen hebben in de bonden. Blijkt dat zo’n 69 procent van de Vlamingen, 77 procent van de Franstaligen, een min of meer positieve houding hebben tegenover de vakbonden. Maar 43 procent van de Vlamingen en 39 procent van de Franstaligen, vindt bovendien dat de bonden te veel macht hebben. Cijfers die de initiële, positieve vaststelling toch behoorlijk nuanceren.”

Marc Swyngedouw, IPSO-KU Leuven

Mogelijke verbeteringen
° Bij sociale verkiezingen moet er een mogelijkheid zijn voor onafhankelijken of voor een niet erkende vakbond om deel te nemen aan de verkiezingen. Een onafhankelijke kan toch ook de belangen van het personeel van het desbetreffende bedrijf verdedigen. Waarom hebben alleen de drie erkende vakbonden dit voorrecht? Hieruit kan alleen maar arrogantie (zij zijn de enige die weten wat goed is voor de mensen) ontstaan en immobilisme.
° De hulpkas voor werkloosheidsuitkeringen, die beheerd wordt door de erkende vakbonden, moet afschaft worden en ondergebracht worden bij de VDAB die naast het begeleiden naar een nieuwe job, ook de uitbetaling van de werkloosheidsvergoeding kan uitvoeren.
° Uitbetaling van werkloosheidsuitkering door de vakbond wordt beperkt tot 1 jaar waarin geen prestaties worden geleverd. Daarna gaat de uitbetaling gebeuren door de VDAB die ook voorziet in fulltime opleidingen.
° De groep van 10 moet herzien worden. In dit overleg staan de werkgevers, die zo weinig mogelijk willen betalen, tegenover de vakbonden die zoveel mogelijk geld willen. Hierbij wordt er gepraat tot er een akkoord is, ook al past dit niet in een bredere maatschappelijke visie. Uiteindelijk betaalt dikwijls een andere partij de rekening, namelijk de staat. Daarom moet de regering deel uitmaken van de groep van 10. Deze moet aangevuld worden met de Minister van Arbeid en Sociale zaken. Het wordt dus de groep van 11.
° Geef de vakbonden rechtspersoonlijkheid: De vakbonden zijn in ons land zowat de enigen die geen rechtspersoonlijkheid hebben en dus ook niet voor de rechtbank ter verantwoording kunnen worden geroepen. En dat ze hun boekhouding niet moet vrijgeven is ook al uitzonderlijk. Er is geen enkele democratische controle op hun werking, terwijl ze met veel geld van de staat werken. Van de Koning wordt verwacht dat hij elke cent van de miljoenen die hij krijgt verantwoordt, maar van de vakbonden die miljarden van de staat beheren vraagt men dat niet. Heel merkwaardig, hé.

“In België is het middenveld voor 70% gesubsidieerd, en dus niet zelfredzaam zoals in andere landen. De innige verhoudingen van de zuilen met de overheid bewijzen nog steeds hoe etatistisch de basis is waarvan ons land vertrok. Dit patroon wordt doorgetrokken in de subsidies.”

Van de Cloot, Belgisch econoom, columnist en hoofdeconoom van de denktank Itinera Institute

Symplify

De vakbond zou meer een coach moeten worden: dat komt erop neer dat elke burger begeleiding krijgt van de wieg tot aan de dood in verband met tewerkstelling, fysieke en mentale gezondheid, juridische zaken en ga zo maar door, om zo gelukkig mogelijk door het leven te kunnen gaan. Een mens moet opgeleid worden tot een zelfstandig denkend en handelend persoon die zijn eigen keuzes kan maken. Op die manier houdt de vakbond zich bezig met positieve zaken en niet langer met het vasthouden aan het bestaande.